Kerstsprookje in Brussel
Het begon met een kort mailtje van Alexandre, waarop ik overigens niet onmiddellijk antwoordde – ik had net contact met iemand anders via Parship. En toen bleek dat dat contact niet super was, besloot ik om er even mee op te houden.i
Mix van talen
Of toch … ik ontdekte opnieuw het mailtje van Alexandre in mijn mailbox, ik mailde terug en kreeg een leuk antwoord, waarop nog een paar mailtjes volgden. Grappige mailtjes overigens, door de mix aan talen. Ik ben Nederlandstalig, Alexandre Franstalig maar toen net terug van een lange tijd in Duitsland. We schreven in het Nederlands. Ik herinner me dat één van Alexandre’s vragen was: ‘mag jij graag skiën’. Dat vond ik een erg vreemde vraag, tot het me daagde dat dat in het Duits eigenlijk wel steek houdt: hou je van skien?
Geen hoge verwachtingen
Wat me opviel bij het mailen, was dat Alexandre niet op zoek was om een ‘gemis’ te vullen. Hij was, uit nieuwsgierigheid, ingegaan op een actie van Parship, met gratis toegang voor een paar dagen. En tijdens die korte periode had hij slechts een paar mailtjes verstuurd, waaronder ééntje naar mij.
Hoge verwachtingen had ik, zoals gezegd, niet; ik had even mijn buik vol van daten en weken over en weer mailen. Ik besloot dan ook om deze keer meteen de koe bij de horens te vatten en dadelijk aan te sturen op een afspraakje. Het was net voor kerst en ik dacht: één gezellig kopje koffie en dan is het daten gedaan. En zo spraken we na een paar mailtjes al af op café na het kerstshoppen.
Ontzettend leuke avond
Toen ik in het café binnenkwam en Alexandre zocht, hoorde ik plots een opgewekt ‘bonjour’ naast me. Ik keek recht in twee prachtige ogen en een stralende glimlach.
Wat ik dacht een uurtje zou duren – ik had nog een volle kerstagenda die avond! – werd een hele avond praten zonder de minste remming, in Nederlands en Frans. Alexandre bleek vlakbij te wonen en rustig, eerlijk en ongecompliceerd; ik voelde me dadelijk heel erg thuis bij hem. Terwijl hij even naar het toilet was, heb ik de afspraken van die avond afgebeld. En één kopje koffie, een gezellig dinertje en wat cocktails later gingen we samen te voet naar huis – de laatste metro was al lang vertrokken.
Begin van iets moois
Gezien mijn vorige ervaring liep ik echter niet hard van stapel en nam zelf geen initiatief. Maar twee dagen later vond ik een mailtje van Alexandre in de bus: dat hij het erg gezellig vond en of we snel opnieuw zouden afspreken? (Ik weet nu dat dat volledig tegen zijn natuur is, zo spontaan handelen; dus ik had blijkbaar die avond toch indruk gemaakt J ). We spraken af de dag nadien, op de kerstmarkt en het gevoel van de eerste avond werd volledig bevestigd. Ik weet nog dat ik naar huis liep en alleen maar kon denken: ‘wat een schatje’.
Die avond op de kerstmarkt waren we overigens niet alleen. Ik was er met een groep vrienden van me. Toen ik nadien aan één vriend vroeg of Alexandre geen schatje was, was zijn antwoord: ‘ik weet niet of hij een schatje is, maar ik zie wel dat hij jou een schatje vindt’ J
Daarna ging alles snel. Bij de derde date zoenden we; dadelijk daarna vertrok Alexandre voor 10 dagen met vrienden op vakantie om oudjaar te vieren. Maar twijfel bestond er op dat moment al niet meer. We voelden allebei dat we iets heel speciaals gevonden hadden, en dat gevoel blijft tot op vandaag, ca. 3 jaar later.
Na één jaar woonden we samen, na dik twee jaar zijn we getrouwd en ondertussen verwachten we ons eerste kindje. En prijzen we ons allebei nog steeds supergelukkig om dat eerste kopje kerstkoffie.