Liefde is keuzes maken

‘Kiezen is verliezen’ zegt het spreekwoord. Het klopt, kies je voor een iets, dan wil dat ook zeggen dat je niet kiest voor de honderd andere alternatieven. Dat klinkt erg duidelijk en logisch. Maar wanneer het gaat over de liefde vinden heel wat mensen dat veel minder evident. Zij vinden het kiezen voor een partner een heel erg beangstigende stap. Zeker wanneer het kiezen voor ook inhoudt dat het ‘leven met’ is. En dan heb ik het niet eens over een huwelijk. Ik heb het over samen een leven willen delen. En ja misschien ook wel een huis. En ja, misschien ook wel kinderen. En ja, misschien ook wel een hond of een kat. En waarom ook geen auto?

Kiezen voor een partner is eigenlijk niet één definitieve keuze. Het is een eindeloze rij van keuzes die je moet maken. Kiezen om dat eerste bericht te beantwoorden, kiezen om hem of haar te bellen. Ervoor kiezen om af te spreken en kiezen om hem te kussen. Kiezen om de ander voor te stellen aan vrienden, later aan familie en aan de rest van de wereld. Kiezen om wat jullie hebben te benoemen als een relatie. Kiezen om te blijven kiezen voor elkaar. In elke fase opnieuw.
Is dat dan telkens verliezen? Voor heel wat mensen wel en schrikt elke keuze op zich hen af. Elke nieuwe keuze, kondigt een nieuwe fase aan, een fase die jou of jullie relatie weer dichter bij samen leven brengt, dichter bij ‘een leven willen delen’.

Bij heel wat mensen is het het kiezen zelf dat tot twijfel of angst leidt. Wanneer zij moeten kiezen of dit nu de ‘eindman/vrouw’ (zo heet dat tegenwoordig) gaat worden, zorgt het kiezen zelf voor de twijfel. Want wanneer ze tijdens het kiezen moeten nadenken of deze partner het nu gaat zijn, dan is net dit moeten nadenken erover net wat hen angstig maakt. Ah ja, want als ze al moeten nadenken over het feit of deze partner nu echt hun levenspartner gaat worden, dan wordt dit in hun ogen een veel te rationele beslissing en dat kan toch niet de juiste manier zijn om een partner te kiezen. En hup, daar gaan we weer.
Maar kiezen is helemaal geen louter rationele keuze. Bij haast alles waar we een keuze in moeten maken, zitten onze emoties mee vervlochten, hoe sterk we ook proberen om die naast ons neer te leggen. En misschien kunnen we wel eerst weer rationeel alles in plus en minlijsten neerschrijven, maar de uiteindelijke beslissing gebeurt net wel door onze emoties.

Maar wat als de emotie verdwijnt die we gebruikt hebben om een keuze en al zeker een parterkeuze te maken. Wat als ik dan plots niet meer verliefd ben? Want je kan in de liefde toch nooit zeker zijn dat je van je partner gaat blijven houden? Dat is waar. Dat klopt. Daar is geen zekerheid over. Maar moet dat dan inhouden dat je niet voor iemand echt wil kiezen omdat je niet zeker weet of je liefde voor hem/haar gaat blijven?
Kiezen en verliezen worden bij een partnerkeuze dus te vaak samen gezien. Het lijkt wel alsof sommigen steeds blijven denken dat er nog alternatieven zijn, dat er nog andere potjes zijn die bij hun dekseltje hoort, en misschien wel beter past. En weet je, eigenlijk is het waar. Ergens op deze aarde zal we iemand rondlopen die waarschijnlijk veel beter bij ons past dan de huidige partner die we hebben. Die kans acht ik zelfs erg groot, aangezien we met zevenenhalf miljard mensen op deze wereldbol rondlopen.
Maar voor deze mensen, die beseffen dat ze misschien niet de beste keuze hebben gemaakt, wil dat ook zeggen dat ze deze keuze als niet-permanent beschouwen. Want het kan altijd nog zijn dat er een betere partij plots komt opduiken. Hierdoor blijft twijfel dus een constante in hun leven. En zo komen ze soms zelf niet eens meer tot een keuze.
En als ze dan toch kiezen, duikt de twijfel onmiddellijk op: kan ik toch niet nog een betere partner tegen komen? Heeft deze partner echt alles wat ik wil? Zij richten hun aandacht dus vooral op datgene wat ze verliezen en niet op datgene waar ze voor kiezen.
Hierdoor belanden ze nooit aan bij het tweede deel van een keuze maken: de uitvoering ervan.

Want om van je keuze een echte keuze te maken, moet je er ook naar handelen. En daar zit twijfel en angst inherent aan verbonden. Moeste we een keuze maken en per definitie weten dat het de juiste is, waarom zouden we ze dan nog moeten waarmaken? Het is net in de uitvoering van de keuze dat je de keuze bekrachtigt. Vergelijk het met een studiekeuze: als je weet dat je gaat slagen, moet je niet meer voor je examens werken en leer je met andere woorden niets bij. Dan wordt je niet slimmer, leer je je horizonten niet verleggen, leer je niet om vol te houden, om door te bijten, voel je het plezier niet al je opeens beseft dat je alle studiestof in je hersenen hebt kunnen opslaan.

Bij een partnerkeuze is de twijfel inherent aan de uitvoering. Net omdat je dat klein tikkeltje nog twijfelt, zou het je moeten aanzetten om je best te doen, om de andere met een open vizier te blijven benaderen, met respect naar de ander, jezelf en de relatie. Dat je liefde toch niet kan sturen? Nee, helemaal sturen kan niet, soms is ze heel erg ver te zoeken. Maar iedereen weet dat er voldoende manieren zijn om liefdevolle emoties te onderhouden of te saboteren. Liefde kan gevoed en onderhouden worden: door intimiteit, door tijd, door respect naar de ander, door complimentjes en bevestigingen, door de goede dingen te benoemen en kleine frustraties snel uit te spreken en tot een compromis te komen, door de ander af en toe te bewonderen, door kleine liefdevolle gebaren.

Knuffel je partner dus maar, leg je hand op zijn been als hij rijdt, streel door haar haren als je haar passeert, stuur een kort smsje waarin je schrijft dat je zo blij bent dat jullie samen zijn, bedank hem/haar voor het wassen van de auto, het brengen van de kinderen naar school of het overheerlijke eten. Daarmee zijn we niet zeker dat de Liefde gaat blijven, maar we verhogen zelf de kans wel dat we de juiste keuze hebben gemaakt.

Over de auteur

Mieke Mievis is in 1998 afgestudeerd als seksuologe aan de KU Leuven. Daarna heeft zij haar postgraduaat in systeemtherapie gevolgd van 1998-2001 om als relatie en sekstherapeut aan de slag te kunnen. Zij startte haar eigen praktijk op in Ternat en heeft inmiddels ook een praktijk in Haacht lopen. Naast haar werkzaamheden als relatietherapeute bij Parship werkt ze voor de Vlaamse Overheid, waar ze dossierbehandelaar is rond het thema seksuele gezondheid. Dat thema behandelt ze ook vaak in de media. Zo heeft ze twee jaar een rubriek (lekkere lijven) gehad op de vroegere radiozender Donna, werkte ze mee aan het maandblad Milo en werd ze in een aantal radio- en televisieprogramma’s gevraagd om haar expertise. Tegenwoordig heeft ze een vaste rubriek in de weekendbijlage de NINA en geeft ze geregeld lezingen over lichaamstaal, een thema waar ze in ‘ de zomer van 2007’ mee op het scherm te zien was. Je kan haar ook nalezen in drie boeken: het lekkere Lijvenboek 1 en 2 en dit jaar verscheen ‘Natuurlijk over Seks’. Sinds jaar en dag staat Mieke ook met artikelen de leden van Parship bij.